dwójkowy — dwójkowywi 1. rzad. «składający się z dwóch osób, dwóch jednakowych przedmiotów; wykonywany we dwie osoby» Kolumna dwójkowa. Dwójkowa metoda pracy. 2. pot. «mający mierne oceny, dwójki» Dwójkowy uczeń. * mat. Dwójkowy system liczbowy «pozycyjny… … Słownik języka polskiego
binarny — książk. «złożony z dwóch jedności; podwójny, dwójkowy» Binarny system numeracji (w maszynach matematycznych). ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
pozycyjny — 1. «dotyczący pozycji położenia, określonego miejsca czegoś» ∆ Światła pozycyjne «światła ostrzegawcze, w jakie muszą być wyposażone w czasie złej widoczności statki powietrzne i wodne oraz wszelkie pojazdy» ∆ jęz. Języki pozycyjne «języki, w… … Słownik języka polskiego
system — m IV, D. u, Ms. systemmie; lm M. y 1. «skoordynowany układ elementów, zbiór tworzący pewną całość uwarunkowaną stałym, logicznym uporządkowaniem jego części składowych» System heliocentryczny, geocentryczny, planetarny. System dróg wodnych.… … Słownik języka polskiego
binarny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}} opierający się na zasadzie: nacechowany – nienacechowany, dodatni – ujemny, tak – nie, 1 – 0; zerojedynkowy, dwójkowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}System binarny. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwójkowicz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uczeń otrzymujący zwykle dwójki; uczeń dwójkowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}W klasie jest dwóch dwójkowiczów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
